-
1 zrezygnować
глаг.• бросать• бросить• оставить• оставлять• отказать• отказаться• отказываться• побросать• покидать• покинуть• прекратить* * *zrezygnowa|ć\zrezygnowaćny сов. 1. z kogo-czego отказаться от кого-чего; отступиться от чего;\zrezygnować ze spadku отказаться от наследства; \zrezygnować z zamiaru отказаться (отступиться) от намерения;
2. z czego бросить что;\zrezygnować z palenia бросить курить; \zrezygnować z pracy бросить работу, уйти с работы;
3. (dać za wygraną) смириться, покориться судьбе+1. odstąpić, zrzec się
* * *zrezygnowany сов.zrezygnować ze spadku — отказа́ться от насле́дства
zrezygnować z zamiaru — отказа́ться (отступи́ться) от наме́рения
2) z czego бро́сить чтоzrezygnować z palenia — брос́ить кури́ть
zrezygnować z pracy — бро́сить рабо́ту, уйти́ с рабо́ты
3) ( dać za wygraną) смири́ться, покори́ться судьбе́Syn:
См. также в других словарях:
wyokrętować — dk IV, wyokrętowaćtuję, wyokrętowaćtujesz, wyokrętowaćtuj, wyokrętowaćował, wyokrętowaćowany 1. mors. «zwolnić z pracy na statku, skreślić z listy załogi» Wyokrętować mechanika, kucharza, stewarda. Wyokrętowanych marynarzy skierowano do pracy w… … Słownik języka polskiego
nie ma — nie było, nie będzie forma nieosobowa zaprzeczona czasownika być 1. «w połączeniu z rzeczownikami (lub odpowiednikami rzeczowników) zwykle w dopełniaczu tworzy zwroty oznaczające nieistnienie, brak czegoś, nieznajdowanie się w określonym miejscu … Słownik języka polskiego
opuścić — dk VIa, opuszczę, opuścićcisz, opuść, opuścićcił, opuszczony opuszczać ndk I, opuścićam, opuścićasz, opuścićają, opuścićaj, opuścićał, opuścićany 1. «zmienić położenie czegoś przez skierowanie ku dołowi; zniżyć, zwiesić, spuścić» Opuścić rękę.… … Słownik języka polskiego
ustąpić — dk VIa, ustąpićpię, ustąpićpisz, ustąp, ustąpićpił ustępować ndk IV, ustąpićpuję, ustąpićpujesz, ustąpićpuj, ustąpićował 1. «opuścić jakieś miejsce, cofając się przed kimś, przed czymś, usunąć się dając miejsce, wolną drogę komuś, czemuś; odejść … Słownik języka polskiego
dać — dk I dam, dasz, dadzą, daj, dał, dany dawać ndk IX, daję, dajesz, dają, dawaj, dawał, dawany 1. «przekazać komuś rzecz, którą się posiada lub rozporządza; obdarzyć czym; podarować, ofiarować, oddać; poświęcić co» Dawać pieniądze na utrzymanie.… … Słownik języka polskiego
opuścić — 1. Nie opuszczać łóżka, przestarz. łoża «leżeć, pozostawać w łóżku z powodu ciężkiej choroby»: Była chora i tak słaba, że nie mogła opuścić łóżka. AG 7 8/1998. 2. Opuścić ręce «załamać się moralnie, zrezygnować z działania»: Otrzymany ostatnio… … Słownik frazeologiczny
opuszczać — 1. Nie opuszczać łóżka, przestarz. łoża «leżeć, pozostawać w łóżku z powodu ciężkiej choroby»: Była chora i tak słaba, że nie mogła opuścić łóżka. AG 7 8/1998. 2. Opuścić ręce «załamać się moralnie, zrezygnować z działania»: Otrzymany ostatnio… … Słownik frazeologiczny
koncepcja — ż I, DCMs. koncepcjacji; lm D. koncepcjacji (koncepcjacyj) 1. «ogólne ujęcie, obmyślony plan działania, rozwiązania czegoś; teoria, pomysł, projekt» Koncepcja pracy naukowej. Koncepcja sztuki, wystawy. Mieć własne, oryginalne koncepcje naprawy,… … Słownik języka polskiego
stanowisko — n II, N. stanowiskokiem; lm D. stanowiskoisk 1. «miejsce pobytu, postoju, wykonywania jakiejś czynności, występowania czegoś (w odniesieniu do roślin: miejsce ich występowania, wzrostu; w odniesieniu do zwierząt żyjących na swobodzie: miejsce ich … Słownik języka polskiego
wybić — dk Xa, wybićbiję, wybićbijesz, wybićbij, wybićbił, wybićbity wybijać ndk I, wybićam, wybićasz, wybićają, wybićaj, wybićał, wybićany 1. «uderzeniem spowodować wypadnięcie czegoś; wypchnąć, wysadzić, wytłuc, wytrącić coś» Wybić szybę. Wybić dno… … Słownik języka polskiego